پلی پروپیلن پایپ گرید MR230
پلی پروپیلن پایپ MR230 یکی از گریدهای معروف پلی پروپیلن شیمیایی است که در تولید انواع قطعات پلاستیکی مورد استفاده قرار میگیرد. مصرف تخصصی این گرید در زمینهی تولید لولههای پلی پروپیلنی(لوله سبز ) میباشد.از گرانول پلی پروپیلن پایپ گرید MR230 در فرآیند تزریق پلاستیک و اکستروژن استفاده میشود.
پلی پروپیلن MR230 که به آن پلی پروپن نیز گفته میشود, یک پلیمررندوم کوپلیمر و گرمانرم است که در صنایع بسیار متنوعی مورد استفاده قرار میگیرد. این پلیمر در دسته پلیالفینها قرار دارد و تا حدودی بلوری شکل است و مقاومت ضربهای بالایی حتی در دماهای پایین دارا میباشد.
پلی پروپیلن پایپ MR230 مقاومت حرارتی فوق العادهای از خود نشان میدهد و از طریق فرایند پلیمریزاسیون رشد زنجیرهای از مونومر پروپیلن تولید میشود.
ویژگی های پلی پروپیلن شیمیایی MR230
- شاخص جریان مذاب (MFI): 0.4
- قالب گیری تزریقی، اکستروژن
- پلی پروپیلن کوپلیمر
- سفتی بالا
- فرآیندپذیری خوب
- مقاومت خوب در برابر خزش
کاربردهای پلی پروپیلن شیمیایی پایپ گرید MR230
- صنعت بسته بندی
- صنعت اتومبیل
- ساخت اسباب بازی
- انواع لوله های سبز سرد و گرم
پلی پروپیلن چیست و انواع آن کدامند؟
پلی پروپیلن از پلیمریزاسیون پروپیلن در شرایط دما و فشار نسبتا ملایم ودر حضور کاتالیست معروف زیگلر-ناتا انجام میشود . وجود این کاتالیست ، پلیمری به صورت ایزوتاکتیک را تشکیل میدهد که قادر به متبلور شدن تا حدود ۹۰ درصد میباشد.
پلیپروپیلن یک پلیمر ترموپلاست میباشد که در یک بازه گسترده از کاربردها شامل فیلم و ورق، قالبگیری دمشی، قالبگیری تزریقی، بسته بندی غذایی، نساجی، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و اجزاء خودرو مورد استفاده قرار میگیرد. علاوه بر این، پلیمر تولید شده از منومر پروپیلن به طور معمول در برابر حلالهای شیمیایی، بازها و اسیدها مقاوم میباشد. کد مشخصه این پلیمر میباشد.
مولکول پروپیلن دارای ساختار شیمیایی نامتقارن میباشد، از این رو فرایند پلیمریزاسیون آن میتواند به سه نوع توالی در ساختار پلیمر حاصل منتهی گردد. به دلیل اثرات ناشی از ممانعت فضایی گروه های متیل، توالی سر به دم دارای نظم ساختاری بالاتری نسبت به سایر انواع میباشد.
همانطور که گفته شد پروپلینها انواع مختلفی دارند که در ادامه به انواع گریدهای پلی پروپیلن اشاره خواهیم کرد پس با ما همراه باشید.
پلی پروپیلن هموپلیمر
هموپلیمرها یکی از انواع گریدهای پلی پروپیلن هستند که با یک شاخص ایزوتاکتیک بالا مشخص میشوند که منجر به نقطه ذوب بالا میشود و منجر به سفتی عالی، مقاومت در برابر خراش عالی و مقاومت شیمیایی خوب در برابر اکثر اسیدهای معدنی، قلیاییها و نمکها میشود.
علاوه بر این، هموپلیمرها در تماس با الکلها، استرها، مواد شوینده یا هیدروکربنهای قطبی مقاومت قوی در برابر ترک خوردگی استرس محیطی ایجاد میکنند.
نقطه ذوب بالا همچنین رزین های HOMO PP را برای کاربردهایی که نیاز به مقاومت در برابر دما دارند (مانند پر کردن داغ یا استریل کردن با بخار) مناسب میکند.
رزین های HOMO PP در طیف وسیعی از ویسکوزیته موجود هستند و بنابراین میتوانند در تمام فناوریهای پردازش از اکستروژن لوله تا قالبگیری تزریقی دیواره نازک (TWIM) استفاده شوند.
پلی پروپیلن با کریستال بالا (HcPP)
یکی دیگر از انواع گریدهای پلی پروپیلن، رزینهای پلی پروپیلن کریستالی بالا هستند که با شاخص ایزوتاکتیک بسیار بالا مشخص میشوند. در مقایسه با رزینهای هموپلیمر استاندارد، سفتی این رزینها به طور قابل توجهی بالاتر و مقاومت شیمیایی و حرارتی عالی را نشان میدهند.
افزایش سفتی در برابر پلی پروپیلن استاندارد پتانسیل کاهش قابل توجهی را فراهم میکند. پلی پروپیلن با کریستال بالا را میتوان با تجهیزات اکستروژن یا قالبگیری تزریقی موجود تبدیل کرد.
کوپلیمرهای تصادفی (RACO)
کوپلیمرهای تصادفی از طریق اصلاح زنجیره پلی پروپیلن با افزودن مقادیر کمی کومونومر به دست میآیند که در مقایسه با HOMO PP خواص اصلاحشدهای ایجاد میکند.
کوپلیمرهای تصادفی نسبت به دیگر انواع گرید های پلی پروپیلن، بهبود قابل توجهی خواص نوری (مه و براقی)، بهبود ویژگیهای آب بندی گرم و همچنین بهبود عملکرد ضربه ای را ارائه میدهند. رزینهای PP RACO مقاومت شیمیایی خوبی در برابر اکثر اسیدهای معدنی، قلیاییها و نمکها و همچنین مقاومت خوبی در برابر ترک خوردگی در اثر عوامل محیطی از خود نشان میدهند.
رزینهای PP RACO به دلیل خواص نوری عالی به طور گسترده به عنوان لایه پوست در کاربردهای اکستروژن برای بسته بندیهای انعطاف پذیر و در کالاهای مصرفی قالب گیری تزریقی استفاده میشود.
کوپلیمرهای هتروفاژی (HECO)
کوپلیمرهای هتروفاژی با پلیمریزاسیون یک جزء لاستیکی در پلیمر زمینه پلی پروپیلن به دست میآیند. پلیمرهای به دست آمده سطح سفتی خوبی از خود نشان میدهند.
کوپلیمرهای هتروفاژی میتوانند در محیطهای عملیاتی از انجماد عمیق تا اجاقهای مایکروویو کاربرد داشته باشند. با توجه به عملکرد ضربهای بالا، رزینهای HECO در کاربردهای مختلف از جمله ضربه گیر خودرو، سطل و جعبه و سیستمهای لوله فاضلاب استفاده می شود.
کوپلیمرهای هتروفاژی در طیف وسیعی از نرخهای جریان مذاب (MFR) موجود هستند و میتوانند با تمام فناوریهای اصلی، از اکستروژن لوله و فیلم دمیده گرفته تا قالبگیری تزریقی تبدیل شوند.
همانطور که گفته شده کوپلیمرهای تصادفی پلی پروپیلن، رزینهای ترموپلاستیک هستند که از طریق پلیمریزاسیون پروپیلن با پیوندهای اتیلن یا بوتن وارد شده در زنجیره پلیمری، تولید میشوند. ساختار PP-R یک زنجیره تصادفی را تشکیل میدهد که این ماده اولیه مقاومت بالایی در برابر حرارت و مواد شیمیایی دارد. در ساخت لوله سبز از این ماده استفاده میشود که مزایایی فراوانی به آن میبخشد.
پر کاربردترین گرید در ساخت لوله سبز پلی پروپیلنی – پلی پروپیلن پایپ با گرید PP MR230 تولید پتروشیمی مارون میباشد این گرید با درجه روانروی 0.4 در دستهی کوپیلمرها بوده ( کوپلیمرهای تصادفی) و مناسب ترین گرید جهت تولید لولهی سبز پلی پروپیلنی میباشد.
مزایای پلی پروپیلن در تزریق پلاستیک
- مونومر پروپیلن نسبت به دیگر مونومر پلیمرها از قیمت ارزان ومناسبتری برخوردار است.
- PP قیمت پایین تری در مقایسه با سایر پلیمرها دارد.
- کم وزن و سبک است.
- انعطاف پذیری بالا که امکان ساخت طیف گسترده از قطعات را فراهم کرده است.
- استفاده بسیار زیادی از پلی پروپیلن به صورت آلیاژ با پلیمرهای دیگر میشود.
- امکان جایگزینی پلیمر PE، PS و … با پلیمر پلی پروپیلن وجود دارد.
- عدم توانایی در هدایت الکتریسته در نتیجه به عنوان عایق نیز قابل استفاده است.
- قدرت مقاومت آن در برابر یخ زدگی بالاست.
- دانسیته پایینی دارد.
- قدرت ذوب آن زیاد است.
- در برابرآب، مواد شوینده و شیمیایی مقاوم است.
- از آن در ساخت تجهیزات پزشکی استفاده میشود.
- برای ساخت قطعات جدید کاربرد دارد.
- در مقایسه با سایر پلاستیکها چگالی کمتری دارد.
- قدرت و استحکام کششی زیادی دارد به صورتی که از توان تحمل 4800Psi برخوردار است.
معایب پلی پروپیلن در تزریق پلاستیک
- پلی پروپیلن قابل اشتعال است و با قرار گرفتن در برابرگرما و نور به راحتی ذوب میشود.
- پلی پروپیلن در برابر UV ضعیف بوده و آسیب میبیند.
- ضریب انبساطی بالایی دارد و کاربرد آن در دمای بالا محدود است.
- به علت ویژگی اتصال کم و ضعیفی که دارد رنگ پذیری آن سخت است.
- اگر در دمای بیشتر از 100 درجه قرار بگیرد، زنجیره پلی پروپیلن تخریب شده و اکسیداسیون اتفاق میافتد. نهایتا سبب ترک خوردگی آن خواهد شد. غالبا برای حل این معضل میتوان از تثبیت کننده پلیمر استفاده کرد.
دیدگاهتان را بنویسید